شب تاریک ایمان

ایمان چیست؟

از دیدگاه من ایمان همه چیز است. ایمان همان آرامش و نطمی است که تمام هستی را در بر گرفته. ایمان همان حس برنامه ریزی نکردن برای خداوند است.

همان خداوندی که جهان با چنین عطمتی را خلق کرد و برای هر لحطه ی آن برنامه ریزی دارد. برنامه ریزی که در جهت گسترش و پیشرفت کل هستی است.

امروز صحبت بسیار جالبی در این خصوص با دوست عزیزم داشتم. سوال او این بود که هدف خداوند از آفرینش ما انسان ها چه بوده؟

دقیقا جوابی که آن لحطه به ذهم آمد این بود که هدف از آفرینش دایناسورها چه بوده؟

ولی می بینیم که زندگی امروزِ تمام من و شما وابسته به همان حیات میلیون ها سال پیش آن موجودات است!   (نفت و منابع زیرزمینی)

سوالی که هیچ کس برای آن جوابی ندارد، چون جوابی برای آن وجود ندارد.

مدتی پیش در کتاب بریدا اثر پائولو کوئیلیو که داستان دختری است که تصمیم می گیرد تیدیل به ساحره شود. در ابتدای شروع آموزش، استادش به او میگوید:  "ما ابدی هستیم، چون جلوه ای از خداوندیم. برای همین از نقطه ای می آییم که هیچ کس نمی شناسد و به سویی می رویم که هیچ کس نمی داند. به این حقیقت عادت کن که در جادوگری ، بسیاری از مسایل قابل توجیه نیستند؛ نه حالا و نه هیچوقت. خدا تصمیم گرفت چیزهای ویژه ای را به شیوه ای ویژه خلق کند، و چرای این امر، رازی است که تنها او می داند."

این یعنی به جای زندگی کردن درگیر چراهایی نشویم که هیچ جوابی برای آنها وجود ندارد.

شب تاریک ایمان یعنی باور کردن خداوندی که این جهان را آفریده و با انضباط بسیار دقیقی در جهت خیر آن را گسترش می دهد. ما نیز جزئی از همین جهانیم. ایمان یعنی در شب تاریک، خدا را با چشم دل دیدن. ایمان یعنی او مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ است.

تنها راه اتصال به این منببع عطیم(رب) مطالعه بدون تعصب قرآن و خالی کردنِ ذهن از حواشی است.

 

 

هدایت انسان

داستان هدایت موضوعیست که نه تنها انسان، که تمام هستی را در بر میگیرد.

اگر انرژی حاکم در جهان را درک کنید، به این موضوع مهم و شعور فراگیر هستی و نظمی که هر لحظه در حال توسعه جهان است پی خواهید برد.

اما مسأله مهم و حایز اهمیت برای ما، هدایت انسان است.

 

قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَمِیعاً فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُمْ مِنِّی هُدىً فَمَنْ تَبِعَ هُدایَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ‌ (38)

وَ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِیها خالِدُونَ‌ (39)

گفتیم: همه فرود آیید، تا آن گاه که از جانب من راهنمایی برای شما آید، آنان که پیروی او کنند هرگز بیمناک و اندوهگین نخواهند شد.

و آنان که کافر شدند و تکذیب آیات ما کردند اهل دوزخند و در آتش آن همیشه معذب خواهند بود.

از اهمیت مفهوم آیات بالا هر آنچه گفته شود، قطعا کم است.

اگر بدون پیش داوری و فقط با مفهوم یادگیری قرآن را مطالعه کنید، متوجه میشوید که ما به سیستمی متصل هستیم که هر لحظه در حال هدایت ماست. و کسی که از این هدایت تبعیت کند هرگز بابت گذشته خود دچار غم و افسردگی و همچنین دچار ترس از آینده نمیشود.  چیزی که در کتاب "آسمان و زمین به تسخیرت در آمده، اما باز ناکامی؟!"  مفصلا توضیح داده شده است.

و کسی که این هدایت را نشنیده بگیرد، درگیر امورات و مسایلی میشود که با ذهن منطقی به هیچ عنوان قابل حل نیستند و تداوم آنها تبدیل به همان عذابی می شود که در آیه 39 سوره بقره به آن اشاره شده است. در واقع عدم هماهنگی با این قانون و نادیده گرفتن هدایت هاست که موجب تصمیمات غلط و در پی آن تمام ناکامی های زندگی می شود.

ما به هر صورت با هدایت زندگیمان را پیش میبریم و خلاف این کاملا بی مفهوم است. اما اینکه چطور یاد بگیریم از نیروی هدایتگر وجودمان به نحو احسن و برای پیشبرد زندگیمان استفاده کنیم، قطعا نیاز به شناخت صحیح این نیرو و هماهنگی با آن داریم. چیزی که در پشت پرده افکار و باورهای غلط ما زندانی شده است.

همانطور که در آیه 27 سوره رعد نیز به آن اشاره شده است:

.... قُلْ إِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ أَنَابَ

بگو: همانا خداوند هر که را بخواهد گمراه مى‌کند و هر کس را که به سوى او رو کرده و توبه نماید، به سوى خویش هدایت مى‌نماید.

 

درک مفهوم هدایت و پذیرش و عدم پذیرش آن به باورهای اساسی که در وجود ما شکل گرفته بستگی دارد. باورهایی که ما آن را پس از ورود به این دنیا از جامعه آموخته ایم و بدون هیچ توجیهی آن را پذیرفته ایم و زندگی کنونی ما همان باورهاست.

اگر این زندگی مورد رضایت شما نیست پس نیاز به تغییر در بیرون ندارید، باورهایتان نیاز به تغییر دارد....

در پناه رب باشید.

 

 

هدایتِ من

 

بسم الله الرحمن الرحیم

قالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی «25»

 گفت: پروردگارا! سینه‌ام را برایم گشاده گردان

وَ یَسِّرْ لِی أَمْرِی «26»

و کارم را برایم آسان فرما.

وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِی «27»

و گره از زبانم باز نما.

یَفْقَهُوا قَوْلِی «28»

تا  سخنان مرا بفهمند

 

یا رب! هر آنچه تمامِ هستی را به این لحظه رسانده، هدایت تو بوده و بس.

جریان هدایتِ تو را باور کردم و تا اینجا آمدم. بعد از این نیز تو تنها هادی راهم برای هم مسیر شدن با جریان زندگی باش.

تو مرا به سمت آگاهی هایی هدایت کن که به زحمت نیفتم.

تو قدرت هوش و کلامم باش تا بتوانم رسالتم را به انجام برسانم.

تو مرا هدایت کن، به راه آنان که نعمت داده ای؛ نه کسانی که بر آنها غضب کرده ای و نه گمراهان...